هنرمند سارا میوهاس مکانیک ادراک را بررسی می کند

قبل از طلوع آفتاب، سارا میوهاس به ساختمانی مرتفع در محوطه دانشگاه پنسیلوانیا نزدیک شد. همراه او چیزی جز کفش های رکابی و کت بلند نمی پوشید. هنگامی که آنها تایید کردند که تنها هستند، کت سنگر در آمد – و میوهاس دوربین خود را بیرون آورد و شروع به کلیک کردن کرد.

این هنرمند در یک بعدازظهر اخیر در استودیوی محله چینی خود در منهتن به یاد می آورد: «اوه، اولین برس من با ویروسی بودن. زمانی که او در سال 2013 آن عکس چریکی را روی صحنه برد، دانشجوی مدرسه بازرگانی وارتون بود. او تصاویر را به صورت آنلاین به قیمت 5 دلار به عنوان بخشی از پروژه ای که خود نامیده بود فروخت بیزینس نود. تقریبا هیچ کس آنها را نخرید، اما وب سایت یک مقدار زیادی از بازدیدها

ده سال بعد، میوهاس، 32 ساله، یک MFA از ییل، به یکی از برجسته‌ترین خلاقان جوان تبدیل شده است که بین دنیای هنر و فناوری پل می‌زند. در 16 می، او یک نمایش انفرادی با گالری جدید خود، ماریان بوسکی، در نیویورک (تا 17 ژوئن) افتتاح خواهد کرد. اگرچه این هنر اکنون گران‌تر، ابزارها پیچیده‌تر و ریسک‌ها به‌طور قابل‌توجهی بالاتر است، میوهاس همچنان به بسیاری از ایده‌هایی که جرقه آن آزمایش گستاخ کارشناسی را برانگیخت، علاقه‌مند است. چگونه اطلاعات را مبادله و مصرف کنیم؟ چرا برای چیزی که ارزش قائل هستیم ارزش قائل هستیم؟ و چه اتفاقی می افتد وقتی زنی را در جایی که قرار نیست بچسبانید؟

میوهاس، که زمان خود را بین نیویورک و لندن تقسیم می‌کند، در ابتدا قصد داشت پس از فارغ‌التحصیلی برای یک صندوق تامینی کار کند (پدرش یک وکیل برجسته فرانسوی است و سه برادر ناتنی‌اش مدیران سهام خصوصی هستند). او به اصرار چند استاد تصمیم گرفت برای مدرسه هنر اقدام کند. کنت گلداسمیت شاعر که نویسندگی تجربی را به او آموزش می‌داد، به او گفت که «از فکر اینکه او یک دلال سهام شود، یک میلیون اشک ریخت.

بسیاری از پروژه‌های میوهاس که بیشتر مورد بحث قرار گرفته‌اند، از پیشینه‌ی او در کسب‌وکار استفاده می‌کنند (او برای مدت کوتاهی به‌عنوان شریک سرمایه‌گذاری برای شرکت اسپارک کپیتال نیز حضور داشت). برای عملکرد سهام (2016)، او روز از کف گالری 303 معامله کرد و هر زمان که قیمت سهام را تغییر می داد، یک خط سیاه روی بوم می کشید. در سال 2015، او با بیت کوین، یک ارز تأیید شده با بلاک چین که قبل از اتریوم بود، خود را به یک کالا تبدیل کرد. از کلکسیونرها دعوت شد تا سکه ها را با یک اثر هنری فیزیکی مبادله کنند یا آنها را به عنوان سرمایه گذاری بلندمدت در حرفه میوهاس نگه دارند.

آخرین مجموعه کارهای او دارای ظرافت مفهومی کمتری است اما جادوگری فنی بیشتری دارد. برای نمایش در ماریان بوسکی، او مجسمه هایی از هولوگرام و توری های پراش ساخت. (این دومی وسیله ای است که برای دستکاری نور استفاده می شود که اغلب در طیف سنجی و ارتباطات از راه دور استفاده می شود.) Meyohas – که باب قرمز و چشمان پهن او را شبیه معبد هزار ساله شرلی می کند – ماه ها تلاش کرد تا سازنده گریتینگ را متقاعد کند که با یک هنرمند او توضیح می‌دهد: «من باید به آنها نشان می‌دادم که حاضر به پرداخت هستم. “آنها نمی خواهند وقتشان تلف شود.”

میوهاس که توسط مادر و مادربزرگش در شهر نیویورک بزرگ شد، با شرکت در تورهای پشت سر هم کودکان در موزه هنر متروپولیتن و ویتنی هر آخر هفته بزرگ شد. (ناهار تخم مرغ های آب پز در پشت تاکسی بود.) اما او در کودکی ابله نمی زد و حتی تا زمان دانشگاه در کلاس هنر شرکت نکرد. در عوض، او خلاقیت خود را به روش های دیگری بیان کرد. او به یاد می‌آورد: «وقتی چاپگر قدیمی‌مان را بیرون انداختیم، من جرات را از آن بیرون آوردم و همه سیم‌ها را بیرون کشیدم. “فکر کردم خیلی باحال بود، آن را روی دیوارم گذاشتم.”

همان انگیزه تحقیقی – برای جدا کردن همه چیز و دیدن نحوه کار آنها – اکنون در استودیوی کوچک و صنعتی او که با ورقه های پلاستیکی به دو نیم شده مشهود است. از یک طرف، فضا شبیه یک دفتر معمولی است: میز، کامپیوتر برای میوها و دو دستیار استودیویش، کتاب. از سوی دیگر، این یک کلاس درس علوم متوسطه خالص است. روی طاقچه یک تخته سفید، میزهای پلاستیکی تاشو، و لیوان هایی با محتویات مرموز وجود دارد.

او توضیح می دهد که در تلاش بوده تا راهی برای کار با فروسیال، یک مایع مغناطیسی که در ابتدا توسط ناسا ساخته شده بود، بیابد. ایده اولیه او این بود که از آهن ربا برای کشیدن تصویری با ماده جوهردار استفاده کند، اما او با آه می گوید: “لکه شدن مشکل است.”

او پشت میز می نشیند و یک توری پراش را از جعبه پلاستیکی آن جدا می کند. این یک سرسره شیشه ای به اندازه کاشی حمام است. همانطور که او آن را به جلو و عقب کج می کند، رنگ از قرمز به سبز و بنفش تغییر می کند. او می گوید: «برای من جادویی است که این حرکت جزئی انگشت من کاملاً رنگ را تغییر داده است.

اما یک ترفند وجود دارد: اسلاید شیشه ای نیست در حقیقت هر یک از آن رنگ ها در عوض، ما چیزی را تجربه می کنیم که به عنوان رنگ ساختاری شناخته می شود – همان پدیده ای که باعث می شود عقیق ها و پرهای طاووس رنگ را بر اساس زاویه بیننده و برخورد نور به سطح تغییر رنگ دهند. همانطور که میوهاس می گوید، “این یک تجربه ذهنی از رنگ است.”

بیش از یک سال آزمایش و 75000 دلار از پول خود او طول کشید تا توری تکنیکی درخشانی را که اکنون در دست میوهاس است ایجاد کند. هر شیار، حدود 100 برابر نازکتر از موی انسان، با هم متحد می شود تا تصویری از یک زن سه سینه ایجاد کند. میوها از کنار هم قرار گرفتن بین بی زمانی فرم زنانه و پیچیدگی رسانه خوشش می آید. او می گوید، مانند کار قبلی او، “جسمی را در سیستمی قرار می دهد که قرار نیست در آن باشد.”

میوهاس در ابتدا می‌خواست این سرسره به‌عنوان یک اثر هنری به‌تنهایی بایستد، اما متوجه شد که اکثر مردم از دست زدن مستقیم با شی احساس ناراحتی می‌کنند. در عوض، او یک سری از آنها را در زوایای مختلف از سقف گالری آویزان خواهد کرد. تصور کنید که به یک فریز یونانی باستان روی قارچ نگاه می کنید، و ایده بسیار خوبی در مورد انتظار دارید. میوهاس می‌گوید: «همه ما به چسباندن به صفحه شیشه‌ای عادت کرده‌ایم. “من به شما شیشه ای را نشان می دهم که کیفیت نوری متفاوتی با صفحه نمایش شما دارد.”

از بازار سهام گرفته تا حوزه کریپتو و دانشگاه، میوهاس همیشه به این موضوع علاقه داشته است که درک ما از جهان چگونه ارزش‌های ما را شکل می‌دهد. ادراک تردید می تواند قیمت سهام را اژدر کند، در حالی که تصور یک دانشگاه ارزش دیپلم یک فارغ التحصیل را تعیین می کند. اکنون، او عمیق‌تر می‌شود: او در حال بررسی مکانیک خود ادراک است.