بار افسانه ای معبد مرکز شهر منهتن باز می شود

“آفتاب پرست مرده ، به شدت وحشتناک” اون بود صدای روستا تیتری که هنرمند پاپ Kiki Kogelnik را برای ایجاد نقوش آفتاب پرست اسکلتی که نمای Temple Bar را در خیابان Lafayette نیویورک آراسته است ، ایجاد کرد. برخلاف مواد منبع آنها – دیرینه شناس استفان جی گولد Illuminations: A Bestiary؛ این عنوان برای مرور کتاب بود – آفتاب پرست های کوگلنیک به آرامی مرموز هستند. آنها به عنوان تنها نشانه علامت نوار ، مانند نشان های یک انجمن مخفی عمل می کنند. اکثر آفتاب پرست ها با محیط خود ترکیب می شوند و آنها را به یک استعداد مناسب برای قایقرانی شبانه یا حتی خود یک بار تبدیل می کند ، که جو آن با جمعیت تغییر می کند. اما شبح های سفید رنگ استخوانی کوگلنیک در تضاد کامل با دیوار سبز تیره است و کنجکاوی رهگذران را برانگیخته است (که پس از آن احتمالاً تحقیق را فراموش کرده اند).

Temple Bar به همراه NoHo Star ، فضای خواهر مجاور ، 31 دسامبر 2017 ، یک سال پس از فوت صاحب اصلی آنها ، جورج شوارتز و 28 سال پس از افتتاح اولین بار به عنوان یکی از اولین کافه های کوکتل با “Bemelmans در مرکز شهر” بسته شد. حال و هوایی که امروزه نیز محبوب است این برنامه میزبان مقطعی از نیویورک بود-منظره های مرکز شهر ، چهره های هنری ، مشتریان قدیمی که می خواستند یک کافه به اندازه کافی آرام باشد تا صحبت کند-و طرفداران فداکار خود را به خاطر مارتینی هایش با لیوان های بزرگ جذب کرد. پنجشنبه ، 14 اکتبر ، این بار تحت نظر شرکای مانش گویال ، دیوید رابین ، مایکل مک ایلروی و سام راس بازگشایی می شود. گویال و رابین اوایل امسال رستوران هندی SONA افتتاح کردند و در فرصتی برای احیای Temple Bar در سال 2018 در حالی که به دنبال فضایی برای SONA بودند ، با آن روبرو شدند. پروژه Temple Bar خیلی خوب بود تا از بین برود.

رابین ، کهنه کار زندگی شبانه ، گفت: “این نواری است که همه چیز را برای بسیاری از مردم در نیویورک آغاز کرد.” این اولین تجربه آنها با یک کوکتل بار بزرگ ، خنک و سکسی بود. ” امروز ، McIlroy و Ross Attaboy برنامه کوکتل را اجرا می کنند. اگرچه منو هنوز در حال پیشرفت است ، اما تیم اطمینان می دهد که پاپ کورن های عظیم و رایگان آن همراه با “کوکتل های کلاسیک ، کوکتل های شامپاین و سرویس خاویار” برمی گردند.

در یکی از جمعه های اخیر ، از شرکای موجود در فضا دیدن کردم ، که با پرده های زمرد ، صندلی های جمع و جور و میزهای چوب ماهون ، تالار استعمال دخانیات با دکوراسیون دخانیات ، یا پناهگاه داخلی یک کلوپ را تداعی می کند. گویال و رابین تأکید می کنند که آنها در مورد آن به عنوان “تولد دوباره ، در مقابل باز شدن جدید” فکر می کنند. صندلی های اصلی روکش مجدد شده اند ، فرش و کف هر دو تعویض شده و میزهای اصلی با چرم تازه منبت کاری شده اند. “شومینه همیشه آنجا بود. ما قصد داریم آن را با شمع پر کنیم ، “Goyal گفت. حتی یک تلفن پرداخت وجود دارد.

رابین می گوید: “من در مقابل بسیاری از هیئت های انجمن حضور داشته ام.” در این مورد ، رای به اتفاق آراء بود. “همه آنها می خواستند آن را بازیابی کنند. همه آنها آن را دوست داشتند ، همه آنها دلشان برای آن تنگ شده است. “

در گوشه اتاق پشتی ، توپ دیسکو (دیسک دیسک؟) از استودیوی اندی وارهول ، هدیه ای از طراح داخلی بیل سوفیلد ، آویزان است. رابین گفت: “طراح ما ملیسا باورز ده سال برای بیل کار کرد و بیل حامی بزرگ Temple Bar بود.” “او بسیار هیجان زده بود که شنید ما این کار را انجام می دهیم.”

هر دو گویال و رابین خاطرات خوبی از نوار اصلی دارند. آنها آن را به عنوان یک مکان قدیمی و یک سلاح مخفی برای بستن معاملات تجاری به یاد می آورند. گویال توضیح داد: “من یک شرکت بازاریابی را در گوشه برادوی و هوستون اداره کردم.” “من این مشتریان سرگرم کننده خود را به تمپل بار می آورم و بلافاصله شبیه بتونه می شوند” ، زیرا نشان دادن لباس مارتینی کم نور در خارج از شهرها مانند “دادن کلید نیویورک به آنها” بود.

حتی برای افراد محلی ، این فضا افسانه های دورانی را که دور از دسترس بود ، تابش می کرد. “وقتی مردم را به Temple Bar می بردم ، می خواستم بگویم ،” بیا اینجا برو و من به تو نشان خواهم داد که نیویورک چیست فرض شده رابین گفت. “

جسیکا مورگان ، مدیر بنیاد هنری دیا ، در دهه 90 ، هنگامی که او یک کارمند بیست و چند ساله گاگوسیان بود ، به این بار رفت و آمد می کرد. او می گوید: “این جاذبه ترین مکانی بود که می توانستم در نیویورک تصور کنم ، از لندن آمده بود.” وی تصریح کرد: تصور می کردم نیویورک از نظر تاریخی و معاصر چگونه است. من آنقدرها به آنجا نمی رفتم زیرا آن روزها پول نداشتم ، بنابراین خرید مارتینی زیباترین عصر بیرون بود. ” این بار میزبان “صحنه بسیار خاصی” از مشتریان بود که در آن زمان “همه شبیه افراد خاصی به نظر مورگان بودند” ، که می گفت “در کنار آنها می نشیند و تظاهر می کند که بخشی از آن است. شاید همه ما چنین احساسی داشتیم. “

جورج شوارتز ، صاحب اصلی بار ، در سال 1931 در فرانکفورت آلمان متولد شد. در طول جنگ جهانی دوم ، خانواده وی از آلمان فرار کردند و در فرانسه و سوئیس زندگی کردند. او در نوجوانی به تنهایی به ایالات متحده مهاجرت کرد تا در دبیرستان شرکت کند ، و بر اساس یک اعلامیه فوت توسط کارولین بنونیست ، “به عنوان پیشخدمت در یک استراحتگاه در ایالت نیویورک کار می کرد و در طول یک سال ، به عنوان آشپز کوتاه مدت در کار می کرد. پیشخوان در وولورث. ” او پیش از آنکه متخصص سرطان شود ، در کالج سیتی نیویورک و دانشکده پزشکی تافتز تحصیل کرد. تجارت رستوران هنوز هم علاقه او بود ، بنابراین در سال 1973 ، او فضایی در خیابان گرینویچ 68 خرید و فیل و قلعه را باز کرد ، مورد علاقه محلی که امروزه باز است. زمانی که او NoHo Star را در سال 1985 افتتاح کرد ، رئیس بخش انکولوژی تشعشع در بیمارستان سنت وینسنت بود ، جایی که ریاست کمیته تحقیقات را نیز بر عهده داشت.

بانی جنکینز ، مدیر استیک خانه کین (که شوارتز آن را در دهه 70 خریداری و بازسازی کرد) گفت: “همانطور که او زندگی در مرکز شهر را دوست داشت ،” واقعاً هیچ مکان خوبی وجود نداشت که بتوانید بنشینید و یک نوشیدنی بخورید. ” مجری املاک شوارتز. “در بالای شهر Oak Room و بار Nat King Cole وجود داشت ، هیچ چیزی شبیه به آن در مرکز شهر وجود نداشت ، بنابراین او سعی کرد این را بیاورد.”

مرکز اصلی Temple Bar یک پانل سرامیکی از شبح های اسلب با عنوان “جمعه شب” است ، همچنین توسط Kogelnik ، هنرمند پشت لوگوی معمایی بار. این اولین چیزی بود که رابین وقتی فهمید که فضا در دسترس است ، تصویر کرد. او در حالی که یکی از اشکال سفید را با انگشت خود ردیابی می کرد ، گفت: “برای من ، من همیشه درخشش کهربا را می دیدم ، و این”. “من فکر کردم ،” خدای من ، هنوز وجود دارد. “” به گفته استفان هپورث ، مدیر بنیاد Kiki Kogelnik ، این قطعه یک نسخه سه بعدی از نقاشی “جمعه خاکستری” این هنرمند در سال 1988 است که بخشی از یک مجموعه بود. از هفت نقاشی که هر کدام برای یک روز در هفته نامگذاری شده اند ، مانند “دوشنبه آبی” ، “شنبه قرمز” و “یکشنبه زرد”.

در این مجموعه ، کوگلنیک ، دوست صمیمی و معاصر روی لیختن اشتاین و کلس اولدنبرگ که کارشان در مرکز پومپیدو در پاریس است ، با مجموعه ای از وسایل روزمره مانند ابزار و حیواناتی مانند مارمولک و مگس بازی کرد. هپورث توضیح داد که در نهایت ، او این نقوش را برای نشان دادن یک الفبا توسعه داد. “یک قطعه دیوار به نام” A تا Z “وجود دارد. این 26 چیز متفاوت است ، الفبایی وجود داشت که به این طریق ایجاد شده بود. “

مکث می کنم. “آیا معنی می دهد…؟”

“قطعه در Temple Bar چیزی را نشان می دهد؟ نه ، “او با خنده گفت. “ای کاش می توانستم به شما بگویم پیام مخفی روی دیوار بود ، اما اینطور نیست.”

سرنشین دار درب جدید Temple Bar دیسکو خواهد بود ، “دربان افسانه ای” که Goyal او را “یکی از بزرگترین افراد نیویورک” توصیف می کند و در اوایل کار در خانه Bungalow 8 کار می کرد. دیسکو گفت: “وقتی آنها در مورد بازگشایی به من مراجعه کردند ، فکر کردم این یک انفجار از گذشته است.” رابین گفت که بین چهار شریک و سه “سرپرست بسیار بالا” ، این باشگاه عمدتا رزرو خواهد شد ، “یک باشگاه خصوصی بدون یک باشگاه خصوصی”.

اما دیسکو خطی را پیش بینی می کند. “من فکر می کنم یک درب هنرمند است و اتاق ما بوم است. شما می خواهید تلاش کنید و یک شاهکار بسازید. ” “شما می خواهید بتوانید وارد اتاق شوید و بروید” وای ، این یک اتاق زیبا است. ” شما می خواهید مردم بروند و بگویند: “خوش گذشت ، ما جمعیت خوبی آنجا بودیم.” “او مردم را در اولین دقیقه ملاقات با آنها می خواند. او می گوید: “بعد از مدتها کار در ، شما فقط می دانید چگونه احساسات خاصی را از مردم بردارید.” “من دوستانی دارم که بیرون می آیند و می گذرند و می گویند” من نمی فهمم شما چگونه این کار را انجام می دهید. من متوجه نمی شوم که چگونه افراد خاصی را انتخاب می کنید. او به دنبال چه چیزی خواهد بود؟ “انرژی مثبت.”