کنایه از حضور در جشنواره فیلم ونیز به عنوان منتقد این است که-در میان نور آفتاب آرام و قدرت ستاره فیلم-نیمی از زمان خود را در تاریکی می گذرانید. در حالی که نام فرش قرمز از قایق هایی مانند نام بوتیچلی بیرون آمد سیاره زهره، خبرنگار شما با عجله به تماشای مطبوعات در دو ساختمان اصلی جشنواره رفت-یکی معبد آرت دکو ، دیگری یک کیک شبیه کوره پر از پرچم. کل رویداد در جوانسازی Lido ، یک نوار شگفت انگیز و درخت پوشیده از درخت ، که از جاذبه های دیدنی شهر خلوت است ، اتفاق می افتد. با این حال ، هیچ شکایتی وجود ندارد: فقط در چند روز اول ، جشنواره مجموعه ای از فیلم ها را ارائه داد که فقط در ذهن غنی تر شد.
مال پدرو آلمودوار مادران موازی (با عنوان مادران موازی در ایالات متحده) جشنواره را باز کرد و راه را برای یک ترکیب اولیه که مدام در مورد مادری و استقلال تأمل می کرد روشن کرد. ستاره آلمودوار روی هم رفته است مادران ملاقات در بخش زایمان: پنه لوپه کروز به عنوان یک عکاس مجله که با یک باستان شناس در مورد بقایای اجدادش تحقیق می کرد و میلانا اسمیت ستاره نوظهور در نوجوانی با مادر بازیگر مصمم خود کنار می آمد. یک پیچ و تاب باعث می شود کروز در رابطه خود با فرزندش به تمام معنا تجدید نظر کند. آلمودوار با شعله ور شدن کمتر اما نه چندان تأثیرگذار ، پیچیدگی های درخشان ملودرام را برای فاش کردن حقایق عاطفی عمیق ، حتی با پرداختن به تاریخ جنگ داخلی اسپانیا ، از بین می برد.
مادران موازینگاه واضح و روشن به عشق و اندوه ، من را بر افکار شجاعانه ناآرامش ترغیب کرد دختر گمشده، اولین حضور مگی جیلنهال به عنوان کارگردان. اولیویا کلمن نقش یک دانشگاهی را بازی می کند که در تعطیلات اتوبوسرانی در جزیره یونان مشغول به کار است و نسخه خود را از دانته نشان می دهد پارادیزو در حالی که سعی می کرد از یک قبیله پر سر و صدا کوئینز (با حضور داکوتا جانسون به عنوان یک مادر پر زرق و برق) چشم پوشی کند. کلمن در تلاش برای بزرگ کردن دو فرزند (که اکنون بزرگ شده است) و جنگ طاقت فرسایی که هنگام مبارزه برای دستیابی به جایگاه حرفه ای خود با آن روبرو شد ، تصور می کند. جسی باکلی نقش جوانتر خود را در فلاش بک های آزاد بازی می کند و به طور کامل عصبانیت ناشی از تست استرس 24 ساعته فرزندپروری را تخلیه می کند. عصبانیت کاملاً مشاهده شده کلمن نشان می دهد که چگونه ، حتی پس از کندن فضای خود ، نمی تواند بدون احساس گناه و از دست دادن صدمه ببیند.
اما شاید به اندازه مادران ، یک رشته مکرر از زندگی آینه ای اولین برداشت های من از جشنواره را به هم پیوند داد. در کنار جفت های نسلی آلمودوار و جیلنهال ، دیشب در سوهو به عنوان یک دانشجوی مد در لندن ، برای توماسین مک کنزی آرزوی تغییر شکل خود در دهه شصت را داشت. پیوند کورنوال به Soho جهان موازی دسترسی دارد که در آن آنیا تیلور-جوی درخشان یک خواننده سالن کلوب است که می خواهد اوج بگیرد. اما فانتزی نوستالژیک تبدیل به مضطرب می شود زیرا این نماد آینده دهه 60 به دنیای زیرزمینی اجبار دختران کشیده می شود. این یک داستان شبح پاپ خنده دار است-به Cilla Black ، Kinks و آهنگهای بیشتر ضبط می کند-با این حال صداقت مک کنزی می تواند خاک پشت رویاپردازی را بچسباند.
این حتی نیمی از آن نبود ، چرا که ویترین جشنواره همراه بود. در جین کامپیون قدرت سگ، بندیکت کامبربچ ، کرستن دانست و کودی اسمیت-مک فی در تشتک یک مزرعه دور افتاده پر از تستوسترون می جوشانند. و مال پابلو لاران اسپنسر کریستن استوارت اضطراب و قدرت جسورانه پرنسس دایانا را که از مراسم کریسمس با خانواده سلطنتی عبور می کند ، نشان می دهد. فستیوال فیلم ونیز صرفاً برای یک سفر جزیره ای رایگان و آسان ، ثابت کرده است که به لطف کارهای پیروزمندانه روی صفحه ، پناهگاهی برای ارتباط با مکانهای آرام در قلب است.