در استودیو با Naudline Pierre ، نقاش در حال کشف ناشناخته ها

من و ناودلین پیر تنها افرادی هستیم که در استودیوی آرام و آفتابی او در گرین پوینت ، بروکلین ، بعد از ظهر تنبل حضور داشتیم. هرچند که یک ساعت و نیم بعد می روم ، انگیزه ای دارم که حداقل با ده ها نفر دیگر خداحافظی کنم. پیر ، 32 ساله ، این احساس را می داند. او در مورد شخصیت های عرفانی که نقاشی های بزرگ او را پر کرده و فعال می کنند و داستان هایی از جهان چندگانه ای را که سالهاست روی بوم کاوش کرده است ، بیان می کند: “مثل این است که گاهی دوستان خیالی داشته باشیم.” “آیا این یک جهان است یا جهان های متعدد ، من هنوز نمی دانم. اما من فکر می کنم بخشی از آن این است که واقعاً اذیت نشویم تا بدانم و اجازه ندهم که با این شخصیت ها به کجا برسم. “

این موجودات سرافیک در نوعی خلأ آسمانی شناور می شوند. هیچ نقطه عطفی یا افقی در نظر نیست رنگ های نگین پوست آنها – زمرد ، یاقوت سرخ ، آمتیست ، یاقوت کبود – به طور کامل در معرض نمایش قرار گرفته اند ، اگر اصلاً به وسیله فلس یا بال پوشیده شده اند. صورت و بدن آنها عمدتاً انسانی است ، اما آنها در طبقه اسطوره شناسی خود وجود دارند – نه پری دریایی ، نه قنطورس ، بلکه اختراعاتی که متعلق به خود پیر است. و با این حال ، آنها اغلب مه آلود هستند. در مواقعی ، گویی سعی می کنید آنها را از رویا به یاد بیاورید. اولین نمایشگاه موزه انفرادی این هنرمند با عنوان “آنچه می توانست هنوز ظاهر نشده باشد” که در موزه هنر دالاس تا ماه مه 2022 در معرض دید عموم قرار دارد ، ما را در این جهان بصری غنی می برد.

وقتی پیر به من می گوید تعجب نمی کنم که او به عنوان “بچه ای واقعاً آرام” که در حومه ماساچوست بزرگ شده بود ، به طور فعال سعی می کرد رویا ببیند. او می گوید: “من خودم را با تصور چیزها و با تمرکز روی چیزی تا کوچکترین جزئیات به خواب می برم.” من هنوز در بزرگسالی این کار را انجام می دهم. » در آن زمان ، او می توانست ساعت ها به تنهایی بنشیند و به موجودات و آواتارهای خود که قادر به پرواز بودند ، فکر کند. او می گوید: “من قطعاً تخیل بزرگی داشتم ،” سپس خود را تصحیح می کند: “بزرگ”.

الهام گرفتن در خانه پیر سخت نبود. پدرش کشیش بود و دین – به ویژه “نسخه ای از مسیحیت که تأکید زیادی بر پایان جهان دارد” – اجتناب ناپذیر بود. او می گوید: “من همیشه درباره بزرگ شدن چیزهایی درباره چیزهای خارق العاده صحبت می کردم.” تأثیر بصری چنین شمایل نگاری همچنان باقی است ، اما از نظر پیر ، بقیه در گذشته طولانی است. او این روزها وقتی از ایمانش می پرسم می گوید: “من می گویم شکل معنویت من با نقاشی می آید.” “این ارتباط تقریباً شبیه یک دعا است.”

پیر مدرک کارشناسی خود را در دانشگاه اندروز ، مدرسه کوچک هنرهای لیبرال مسیحی در میشیگان ، دریافت کرد ، سپس با برنامه ریزی برای اخذ MFA به شهر نیویورک رفت. به نظر می رسد که 25 سالگی به اندازه کافی مناسب است تا برنامه خود را پیش ببرد و در آکادمی هنر نیویورک در سال 2015 شروع به کار کرد. “من هنوز کارهای مجازی انجام می دادم ، اما بیشتر بر اساس واقعیت بود و اینطور نبود. برای من کافی است ، “او به یاد می آورد. “من فکر می کنم این تغییر زمانی اتفاق افتاد که من کاملاً تسلیم تخیل خود شدم و دوست دارم فکر کنم که این امر همزمان با ظاهر شدن او نیز همراه است.”

“او” مورد بحث تقریباً در تمام نقاشی های پیر در پنج سال گذشته ظاهر شده است. این هنرمند می گوید: “من می گویم او قهرمان داستان ، شخصیت اصلی است.” “من همچنین او را نوعی آلترهو نامیده ام ، اما مهم است توجه داشته باشم که او من نیستم. او زندگی خودش را دارد و اختیار دارد. ” هرچه بیشتر “او” ظاهر می شود ، بیشتر می فهمم که چرا پیر احساس می کند نیاز به توضیح دارد. واضح است که این یک رابطه عمیق است. پیر می گوید: “احساس می کنم او آهنگسازی را برای من دیکته می کند.” “من تجربه او را دنبال می کنم و می بینم که او در چه شرایطی است ، چگونه رشد می کند و چگونه زندگی خود را تجربه می کند. ما در دو قلمرو جداگانه قرار داریم اما یک لحظه ملاقات داریم. من این تصاویر را با دقت و لطافت می سازم و احاطه شدن با آن لحظات واقعاً صمیمی بر من تأثیر می گذارد. وقتی او را نگه می دارند ، گاهی اوقات احساس می کنم که مرا نگه داشته اند. “

هنگامی که پیر در سال 2017 از آکادمی فارغ التحصیل شد ، “او” به طور کامل در زندگی شخصی و عملکرد هنرمند حضور داشت. او از آن زمان تا کنون در کنار پیر بوده است ، با نمایش در گالری تیری گلدبرگ در شهر نیویورک که اولین نمایشگاه انفرادی هنرمند را نشان داد ، شروع کرد و در نمایشگاه شولامیت نظریان در لس آنجلس ، در سال 2019 ، در نمایشگاه دوم ادامه داد. در همان سال ، موزه هنرهای معاصر در شیکاگو شروع به کار 10 ماهه خود با عنوان “زندانی عشق” کرد ، یک نمایشگاه با محوریت عشق پیام است ، پیام مرگ است، پرتره تصویری آرتور جفا از آمریکای سیاه. پیر جوانترین نامی بود که از وی نام برده شد و او را در جمع وزنه های سنگین مانند دیوید همونز ، گلن لیگون ، فایث رینگگلد و کری جیمز مارشال قرار داد.

در پاییز آن سال ، پیر اقامت آرزویی خود را در موزه استودیو در هارلم آغاز کرد. او از این فرصت استفاده کرد و با شخصیت هایی که “در اطراف” شخصیت اصلی “ایجاد می شوند” بیشتر آشنا شد. پیر می گوید: “هنگامی که آنها برای اولین بار ظاهر شدند ، کمی تعریف شده بودند – نوعی بی شکل ، مه آلود.” “بسیاری از ویژگی های صورت ، یا ویژگی های زیادی وجود ندارد.” این روزها ، آنها متمایز و اغلب کاملاً متمایز سیاه هستند. آشفتگی که باقی می ماند عمدی است ؛ پیر در حال آزمایش برش رنگ های روغنی خود است ، که به چهره برخی از چهره های او اجازه می دهد تقریباً شفاف به نظر برسند. او به همان اندازه که روی چهره های مات و بافت دار کت می زند ، “شخصیت ها را لایه به لایه احساس می کند”. این اثر به ویژه هنگامی که ابرها از روی نورگیرهای استودیوی زنده پیر ، که چیزی شبیه یک پناهگاه است ، عبور می کند ، بسیار چشمگیر است. تغییر نور یکی از تنها یادآورهای دنیای بیرون است.

پیر از اساتید اروپایی مانند گویا ، کاراواجو و به ویژه ال گرکو به عنوان منابع و تأثیرات یاد می کند. او می گوید: “من همیشه واقعاً مشتاق بودم که خودم را در چنین کاری منعکس کنم.” “بنابراین من کار خودم را کردم تا نوعی از این فاصله را پر کنم. » یک طبقه از فضای اصلی گالری موزه هنر دالاس ، یک نقاشی 2018 از پیر با دیوار نقاشی آلمانی دریک باگرت نقاش آلمانی قرن پانزدهم دیوار مشترک دارد. فرود از صلیببه هیلده نلسون توضیح می دهد که قرار دادن یکی از نقاشی های پیر در مجموعه دائمی موسسه اروپایی ، نوعی “مداخله” است. “مهم این بود که قانون را که توسط موزه ها ساخته شده است و وقتی به نقاشی تاریخی نگاه می کنیم ارزش قائل می شویم ، عقب نشینی کنیم و شاید بتوانیم الگویی جدید برای این نوع نقاشی ارائه دهیم.”

از نظر نلسون ، قرار دادن “فقط یک مقاومت” نیست. این نیز منطقی است او می گوید: “این نقاشی های مذهبی تاریخی اروپایی در اصل خود درباره ایمان و غیب و آنچه در ورای ما وجود دارد – چگونه می توانیم در دنیایی نامعلوم ارتباط پیدا کنیم.” “اینها نگرانی های اصلی کار Naudline هستند. آنها به تجربیات و احساساتی اشاره می کنند که عمیقاً انسانی هستند و احساس می کنند. “

شخصیت های پیر هرچه بیشتر نمایندگی می گیرند ، بیشتر به هنرمند اجازه می دهند همین کار را انجام دهد. در اواخر این ماه ، بزرگترین مجموعه شخصیت های او بر روی یک بوم منفرد در سه سالگی Prospect.5 در نیواورلئان به نمایش در می آید. نقاشی 8 در 10 اینچ زندگی را سرشار از زندگی می کند: ده ها تن از چهره های انسان دوست و سرهای بالدار و بی بدن وجود دارد که پیر آنها را “کروبها” می نامد. این عمل به صحنه هایی تقسیم می شود تا بینندگان بتوانند در مناطق مختلف با شخصیت های مختلف “استراحت” کنند و آنچه را که به ما اجازه داده اند – شامل پیر – در نظر بگیریم. او همیشه در مورد چگونگی شکل گیری جهان خود فکر می کند و قصد دارد اولین آثار مجسمه سازی خود را در اولین نمایشگاه خود با گالری جیمز کوهن در آوریل 2022 به نمایش بگذارد. “من همچنان به کلمه” گسترده “برمی گردم ، زیرا واقعاً همان چیزی است که من من فکر می کنم ، “او می گوید. “من می خواهم بتوانم کشیده و بزرگ شوم و کوچک شوم و چیزها را از بین ببرم. جمع آوری مجدد آزادی ، حقیقتاً همان چیزی است که در آن خلاصه می شود. “