با شانون کارتیه لوسی آشنا شوید ، نقاشی هایی که نمی توانید به آنها خیره نشوید

در نقاشی های فریبنده تاریک شانون کارتیه لوسی ، چیزی معمولاً کمی دور از ذهن است-مانند صحنه های “خواب بد” ، اهل نیویورک آن را در سال 2020 از نمایشگاه انفرادی لوسی در گالری لوبوف در نیویورک بنویسید. این یک ویژگی منحصر به فرد است که در یک نگاه قابل تشخیص است. فرانسیسکو کورئه کوردرو ، بنیانگذار لوبوف ، با اشاره به صحنه هایی مانند سه ماهی قرمز که در کاسه ای بر روی یک اجاق گاز روشن قرار گرفته اند ، می گوید: “روایتی در کار او وجود دارد که وضوح ندارد – مانند خارش است که نمی توان آن را خاراند.” “مردم به طور خودکار سعی می کنند آنچه را که در تصویر می گذرد رمزگشایی کنند. شما نمی توانید نگاه خود را متوقف کنید. ”

کوردرو پس از مشاهده آثار لوسی در رسانه های اجتماعی در سال 2019 با او تماس گرفت و هنرمند 44 ساله از شانس او ​​استفاده کرد: او یک ون اجاره ای را با تمام نقاشی هایی که در دو سال گذشته انجام داده بود بارگیری کرد و رانندگی کرد. 14 ساعت از خانه اش در نشویل تا گالری ، در محله چینی منهتن. کوردرو سعی کرد انتظارات او را مدیریت کند ، اما لازم نیست: نمایش لوسی در لووبوف در ژانویه 2020 در روز افتتاحیه به فروش رفت. منصفانه است که بگویم علاقه به نمایشگاه انفرادی بعدی او ، که 18 سپتامبر افتتاح می شود ، در حال حاضر به آسمان رسیده است. یکی از کلکسیونرهای خارج از شهر ، حضور در هر افتتاحیه لوبوف را برای پرس و جو در مورد میزان دسترسی به آثار خود ضروری کرده است.

آنچه که می تواند موفقیت یک شبه تلقی شود ، در واقع یک سفر طولانی و پرحادثه بوده است. نمایش 2020 بازگشت لوسی را پس از غیبت طولانی در دنیای هنر مشخص کرد. این اولین نمایشگاه او در نیویورک در یک دهه گذشته بود. لوسی متولد نشویل ، در سال 1995 برای تحصیل هنر در دانشگاه نیویورک به ساحل شرقی رفت. او در سال 2000 فارغ التحصیل شد و در همان سال در گالری تیم تأثیرگذار و در حال انقراض در کنار Genesis P-Orridge و Banks Violette حضور داشت. اما تا سال 2011 ، هنگامی که او شهر را ترک کرد ، زندگی شخصی لوسی به هم ریخته بود – به حدی که او تقریباً به طور کلی هنر را کنار گذاشت. او برای رهایی از اعتیاد به هروئین به نشویل بازگشت و سپس به لس آنجلس رفت تا پس از جدایی “وحشتناک” از نو شروع کند. لوسی در گفت و گو با زوم به من می گوید: “عزیزم ، این فقط طلاق تو نیست” ، یک واقعیت را از دوستی که سابقه طولانی روان درمانی داشت ، به یاد می آورد. “‘این هست همه چيز در گذشته شما ، بالا آمدن به سطح. “

چند سال طول کشید ، اما آن وحی سرانجام تمرین لوسی را احیا کرد و آن را تغییر داد. لوسی می گوید: “خیلی چیزها باید تغییر می کرد و جهان باید من را تغییر می داد.” “من فقط نگه داشتم ، چنگ می زدم. خدا را شکر من از هم جدا شدم. “

برای مدتی ، او به سادگی با تهی به دیوارهای استودیوی خود خیره شد ، ناتوان بود و نمی خواست خود را مجبور به کار کند. سرانجام ، در سال 2015 ، او دوباره به نشویل رفت و در دانشگاه تنسی ثبت نام کرد تا کارشناسی ارشد روان درمانی دریافت کند. هنگامی که هنر به طور غیرمنتظره ای دوباره در کنار تصویر سابق خود به این تصویر وارد شد ، مجوز تمرین را دریافت کرد. هنگامی که آنها با هم مستقر شدند ، لوسی نمی توانست فکر یک کاسه ماهی قرمز را در بالای یک مشعل روشن روی اجاق آنها از سرش بیرون بیاورد. این تصویر گیج کننده بود ، اما یادآور تصاویر واقعی بود که اغلب در دوران کودکی با بزرگ شدن در کنار پدر اسکیزوفرنیک روبرو می شد. او در بیانیه هنرمند آنلاین خود می گوید: “در خانه من معمول بود که توستر را در فریزر یا کتاب مقدس را در ماشین ظرفشویی پیدا کنم.” کاسه ماهی قرمز آنقدر در ذهن لوسی قرار داشت که او برای اولین بار در سالها انگیزه ای برای هنرآفرینی داشت.

لوسی که آخرین بار در چند رسانه ای کار کرده بود ، ابتدا سعی کرد تصویر را از طریق مجسمه سازی اجرا کند. ناراضی از تلاش های او ، او به نقاشی بازگشت – اگرچه نه به سبک مفهومی که در گذشته دوست داشت. او کشف کرد که نقاشی واقع بینانه باعث می شود تصاویری که در سر داشت برای همه قابل خواندن باشد. او می گوید: “نقاشی دارای چنین توانایی جادویی است تا افراد را وارد داستان شما کند و به جایی برسد که بتوانند به شما اعتماد کنند و به هنر شما احترام بگذارند.” “شما تصویری از هیچ می آورید ، و این کار بسیار طاقت فرسا و با دقت زیادی را می طلبد.”

شریک لوسی یکبار او را به عنوان یک “نقاش پوپولیست” توصیف کرد – “مثل اینکه شما برای مادر خود و دوستانش نقاشی می کنید و سپس دوستان بلک متال نروژی واقعاً عصبانی خود ، همه در یک کار”. لوسی با توصیف هیجان زده شد. او عمداً جزئیات تعیین کننده را در کار خود حذف کرد و هر چیزی را که می تواند در یک بازه زمانی یا شرایط خاص اشاره داشته باشد “خنثی” کرد. او می گوید: “آنچه باقی مانده ارتباط روانی یا احساسی است.” “شما مثل … هستید، اوه ، دختری است با چاقو و چنگال. همه ما می توانیم ارتباط برقرار کنیم. “

هر چند هرگز به این سادگی نیست. وسایلی که او به آنها اشاره می کند به طرز عجیبی برای بچه ای که آنها را در دست دارد بسیار بزرگ است و ما هرگز نمی دانیم چرا. یکی دیگر از آثار که به زودی در Lubov مشاهده می شود ، کالبد شکافی اواسط Dalmatian را نشان می دهد. هنگامی که او آن را در زوم به من نشان می دهد ، من اشاره می کنم که حیوان هم اندازه سگهایش ، Shine و Tyranny است ، که می توانم آنها را در پس زمینه ببینم. او می گوید: “اینها مدلهای من هستند!” کالبد شکافی ارزش شوک ندارد – چیزی که لوسی می گوید سعی می کند به هر قیمتی از آن اجتناب کند – اما این چالشی است که می تواند مرگ را به شیوه ای شخصی و بدون گروتسک به تصویر بکشد. از نظر او ، یقه دالماتین یک جزئیات کلیدی است: او می خواست مشخص شود که سگ حیوان خانگی است. او می گوید: “من فکر می کنم این احساس بسیار شیرینی است که سگ خود را آنقدر دوست داشته باشید که کالبد شکافی شود.”

صحنه های آزاردهنده لوسی باعث شده بود که من انتظار داشته باشم برعکس شخصیت پرزرق و برق که من در طول مکالمه دو ساعته ام می خندم-مخصوصاً وقتی درباره آثاری که در بین تاریک ترین آثار او در نظر گرفته بودم بحث می کنم. از تابلو سال 2019 یک جفت قیچی که تا مچ دست نگه داشته شده ، با عنوان بگیرید اگر دست من توهین می کند: “من فکر می کردم نقل قول کتاب مقدس می تواند آن را کمی بیشتر از آنچه که دختر ایمو emo نشان می دهد ، بالا ببرد.” یا یکی از دو مرد با ماسک اسکی که روی یک زن نیمه برهنه و محدود قرار دارد: “فکر کردم اگر به آن زنگ بزنم مزاحمان، به وضوح ، من می گویم ، اینها افراد بدی هستند. ” “تصور کنید من آن را صدا کرده بودم ، مانند ، شب با پسران. »

نمایشگاه آتی او در لوبوف شامل 9 نقاشی است که روی یک قطعه مبلمان متعلق به قرن هجدهم به نام میز لویی متمرکز شده اند. این اولین نمایش از زمان بازگشت او به نقاشی است که ، همانطور که در اصطلاح اینستاگرامی می گویند ، “عکس آشغال” نیست. به جای پاکسازی آثاری که در چند سال گذشته روی هم انباشته شده اند ، تا حدودی بر اساس موضوع سازماندهی شده است. او پیش بینی می کند که در مورد سه برنامه متمرکز که او را در پاییز 2022 تأیید کرده است ، صادق باشد – دو مورد با ماسیمو دی کارلو ، در هنگ کنگ و میلان ، و سپس یک نمایشگاه انفرادی در گالری شب در لس آنجلس.

وقتی از او می پرسم که فکر می کند او از این مرحله جدید در حرفه خود چه موضوعاتی را نشان خواهد داد ، لوسی به عنوان پوشه ها در رایانه رایانه خود روی می آورد. او همیشه از یک تصویر کار می کند ، اغلب کلاژ JPG هایی که به طور تصادفی روی Photoshop ریخته می شوند. دسته های فعلی عبارتند از “پاپ کورن” ، “تشییع جنازه” ، “عصا و غیره” ، “پاهای ناهنجار” و “پرورش غاز”. یکی به ویژه – “فر ، ماشین لباسشویی” – او را می خنداند. او می گوید: “می دانید آن چیست؟” “مردی که زنی را داخل کوره یا ماشین لباسشویی می گذارد در حالی که با او رابطه جنسی دارد. هنوز تصمیم نگرفته ام که کدام دستگاه است. »

با وجود تمام سبکی ظاهری او ، واضح است که لوسی در کار خود کاملاً جدی است. او می گوید: “هر زمان که به خودم سختی می آورم ، باید به خودم یادآوری کنم که هیچکس جز من آنچه را که در ابتدا قصد داشتم انجام نداده است ندیده است.” “من فکر می کنم به جایی رسیده ام که به بلوغ رسیده است. آیا بلوغ همه چیز درباره یادگیری رها کردن نیست ، صرف نظر از هر چیزی؟ “